อาการชักในเด็กส่งผลต่อภาวะสุขภาพของเด็กและผู้ดูแล การปฏิบัติป้องกันของผู้ดูแลจะช่วยให้เด็กควบคุมอาการชักได้ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบหาความสัมพันธ์เชิงทำนายเพื่อศึกษาปัจจัยทำนายการรับรู้ความรุนแรงของโรค การรับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติพฤติกรรม และการรับรู้สมรรถนะแห่งตนของผู้ดูแลต่อการปฏิบัติป้องกันอาการชักในเด็กของผู้ดูแล กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ดูแลหลักของเด็กที่มีอาการชักอายุ 1 เดือน ถึง 6 ปี ที่เข้ารับการตรวจรักษาที่โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ โรงพยาบาลเชียงรายประชานุ-เคราะห์ โรงพยาบาลลำปาง และโรงพยาบาลพุทธชินราช พิษณุโลก โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงจำนวน 74 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามความรุนแรงของโรคตามการรับรู้ของผู้ดูแล แบบสอบถามการรับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติพฤติกรรม แบบสอบถามการรับรู้สมรรถนะแห่งตน  และแบบสอบถามการปฏิบัติการป้องกันอาการชักในเด็กของผู้ดูแล วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โดยใช้สถิติพรรณนา และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน

ผลการวิจัยพบว่า

ผู้ดูแลมีคะแนนการปฏิบัติป้องกันอาการชักในเด็กโดยรวมอยู่ในระดับสูง โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 87.26 และเมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ผู้ดูแลมีคะแนนการปฏิบัติด้านการจัดการภาวะไข้ ด้านการใช้ยากันชักและติดตามการรักษา และด้านการดูแลกิจวัตรประจำวันทั่วไปอยู่ในระดับสูง โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 26.32, 22.70 และ 11.56 ตามลำดับ ส่วนด้านการหลีกเลี่ยงปัจจัยกระตุ้นอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 27.24.

ผู้ดูแลมีคะแนนการรับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติพฤติกรรมอยู่ในระดับต่ำ โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 39.64 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 11.47, คะแนนการรับรู้ความรุนแรงของโรคอยู่ในระดับมาก โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.28 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 1.00 และคะแนนการรับรู้สมรรถนะแห่งตนอยู่ในระดับสูง โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 107.24 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 14.33

การรับรู้อุปสรรคของการปฏิบัติพฤติกรรม และการรับรู้ความรุนแรงของโรค มีความสามารถในการร่วมกันทำนายการปฏิบัติการป้องกันอาการชักในเด็กได้ร้อยละ 46.0 (R2 = .460, p < .001)

ผลการศึกษาครั้งนี้ สามารถนำไปใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานในการปฏิบัติป้องกันอาการชักในเด็ก และสามารถใช้เป็นแนวทางในการส่งเสริมการปฏิบัติป้องกันอาการชักในเด็กของผู้ดูแลต่อไป

Seizures in children impacts the health of both the child and their caregiver. Preventive actions by the caregiver could help children control their seizures. The purpose of this predictive correlational study was to explore and to predict the perceived severity of seizure, and the perceived barriers and self-efficacy of child seizure prevention practices among caregivers. The study sample, selected by purposive sampling, included 74 caregivers of children prone to seizures aged between 1 month and 6 years who attended Maharaj Nakorn Chiang Mai Hospital, Chiang Rai Prachanukroh Hospital, Lampang Hospital and Buddhachinaraj Hospital. The study instruments consisted of the Severity of Child’s Illness as Perceived by Parent Questionnaire, the Child Seizure Prevention Practices Among Caregivers Questionnaire, the Perceived Barriers Questionnaire and the Perceived Self-Efficacy Questionnaire. Data were analyzed by using descriptive statistics and stepwise multiple regression. The study results were as follows.

Caregivers had an overall high score for child seizure prevention practices. The mean score was 87.26. The score for fever management, antiepileptic drugs use and follow up, and general care routine were at a high level, with the mean scores being 26.32, 22.70 and 11.56, respectively. The score for trigger factor avoidances was at a moderate level, showing a mean of 27.24.

The score for perceived barriers was at a low level, with a mean score of 80.35, and the standard deviation is 11.47. The score for perceived self-efficacy was at a high level, with a mean score of 107.24, and the standard deviation is 1.00, and the score for perceived severity was at a good level, with a mean score of 4.28, and the standard deviation is 14.33.

The predictors of child seizure prevention practices among caregivers were perceived barriers, and perceived severity which together explained 46 % of the seizure prevention practices (R2 = .460, p < .001).

The study results provide basic information for child seizure prevention practices. This information could be used as a guide to promote appropriate child seizure prevention practices among caregivers.